Algemeen 2 Oktober
Leuker kunnen we het niet maken, want Dames 1 is herboren - deel 2
Denkt u dat ik bijgelovig ben? Nee? Daar zult u nog van terugkomen. Ik ben het zelfs in extremis. Laat niet een zwarte kat in het avondlijk duister mijn pad kruisen. Ik zal die nacht niet in bed kruipen uit angst dat ik er de volgende ochtend niet meer uit opsta. Onder een ladder doorlopen? Niet, never, nooit, want het onheil ligt op de loer. Nog ééntje? Valt de 13e van de maand op een vrijdag. Hoed u. Je wilt niet weten hoeveel ongeluk er kan plaatsvinden op die ene dag. Daar staat weer tegenover dat ik leuke situaties, waarin mij veel geluk ten deel is gevallen, nauwkeurig reconstrueer en naboots in de hoop dat het geluk mij opnieuw welgevallig zal zijn.
Vorige zondag overkwam mij zo’n geluksmoment toen ik vernam dat mijn Dames 1-team met maar liefst 5-1 Zutphen aan de zegekar had gebonden. Dus nestelde ik mij ook deze keer met mijn laptop op precies hetzelfde tijdstip, 14:30u., op het terrasje van café " le Boule d’Or” ( de Gouden Stier) aan precies hetzelfde tafeltje als een week geleden. Alras verscheen de slager nog steeds (of opnieuw) met een rauwe kotelet in zijn mond, zodat ik zijn begroeting totaal niet kon verstaan. Met een stevige klap op mijn schouder wilde ook de kroegbaas zijn vreugde uiten over mijn aanwezigheid. Het verbaasde mij dus geenszins, dat ook mijnheer pastoor zich na enige tijd traditiegetrouw bij de overigen aansloot. Kennelijk had de man er al een zware ochtend opzitten, want zonder enige blijk van herkenning naar mij toe riep hij tegen de kroegbaas:"Geef mij dan maar eens een lekker wijntje.” Doch ik onderbrak hem terstond en zei: "Nee, de eerste is van mij.” Ik wilde het ritueel van een week geleden nauwkeurig kopiëren. De geestelijke ontwaarde mij nu en sprak:"Zoveel naastenliefde mag ik van de Heer niet aan mij voorbij laten gaan.” En zo zat hij meteen alweer aan mijn tafeltje en informeerde joviaal:"Ach u zit weer op de hockey uitslagen van uw dames te wachten?”"Inderdaad,” zei ik, "maar het zal deze keer niet zo makkelijk zijn. Ze moeten spelen zonder hun vaste keepster en zonder de speelster die altijd de rots in de branding is.” Hij keek mij aan alsof hij het orakel van Delphi had horen spreken, maar stelde geen verdere vragen, omdat hij niets begrepen had van wat ik had gezegd. Samen zaten we dus enige tijd sprakeloos te wachten. Het werd 3 uur, half vier, zelfs 4 uur. Nog steeds geen enkel bericht uit het vaderland. Mijn hartslag liep op tot astronomische hoogte. Om half vijf werd het mij te gortig. Zouden mijn meiden Enschede niet hebben kunnen vinden? Om 5 uur stuurde ik een appje naar manager Birgit Vriesendorp. Haast onmiddellijk kreeg ik antwoord terug. Uitslag: Drienelo -Arnhem D1: 2-2. En juichkreet ontvlood mijn keel. Weer dwarrelde alles mij voor ogen. Weer moest ik mij aan het tafeltje vasthouden. «Rondje van de zaak», riep de kroegbaas en voegde er aan toe: ”Il n’y a pas de meilleur temps pour être heureux que..MAINTENANT” (Er is geen beter moment om gelukkig te zijn dan..NU), er onmiddellijk met zijn platvloerse humor aan toevoegend:"Deze spreuk alleen niet gebruiken tijdens een begrafenis.” En daar schaterde en schuddebuikte hij weer van het lachen om zijn eigen grap. Zijn goede voorbeeld van een rondje geven werd nog verschillende keren herhaald. Op het moment dat de pastoor aan de beurt was voor een versnaperingsronde stond hij op en sprak :"Matigheid is een door God geliefde eigenschap” en beende weg. Toen hij op enige afstand was riep ik hem na:"En de groeten aan je schoonmoeder.” Hij draaide zich om en wierp mij een vernietigende blik toe. Als het om subtiele humor gaat kan ik die Fransen goed bijhouden.
De volgende morgen al, om 8:15u. ontving ik een mailtje van aanvoerster Mirthe van Ruller. In een gloedvol betoog verhaalde zij over de superprestatie van "reserve-keepster” Elise Mol. Met katachtige sprongen had zij de ballen uit het doel gejaagd. Bij een één op één situatie had zij haar tegenstandster strak in de ogen gekeken. De zenuwen overmanden haar opponent, waardoor zij hopeloos faalde. Desalniettemin had Drienerlo in het eerste kwart van de wedstrijd een 2-0 voorsprong genomen. Daarna evenwel maakten de Enschedese meiden kennis met de vechtersmentaliteit van onze dames. Achterin vormden Nadine en Sanne een hecht bolwerk om de afwezigheid van centrumverdedigster Louise Wiersma te doen vergeten. In het tweede kwart "jankte” Julia met een prachtig schot de 2-1 stand binnen. En na de thee mocht Mirthe een strafbal nemen. Er viel een ijzige stilte in het stadion. Je hoorde enkel de keepster van pure zenuwen amechtig ademhalen. Zij heeft de snoeiharde bal van Mirthe alleen horen voorbijkomen. Met deze 2-2 eindscore konden beide partijen tevreden zijn en dus werd er niet meer gescoord in het laatste kwart. Maar overduidelijk was dat onze dames als heldinnen het veld konden verlaten. Kom aanstaande zondag om12:45u. eens naar dit team kijken. Arnhem D1 – Lochem D1, een 6 punten wedstrijd. U zult een fantastisch leuke middag beleven. Dat is in ieder geval de rotsvaste overtuiging van,
Wim Swart