Clubnieuws 11 Februari
Leuker kunnen we het niet maken, want Iet Schuit is 100 jaar!
Er zijn van die momenten in het leven, waarop je je, met een frons in je voorhoofd, afvraagt: "Hoe is het mogelijk?” Zeer onlangs viel bij mij een schitterende uitnodiging op de deurmat om op 13 februari 2024 het heugelijke feit mee te vieren van "de 100 ste verjaardag van Iet Schuit.” Het dwarrelt je dan even voor ogen, want mijn eigen 88 jaren verdienen al het predicaat "aanzienlijk”, vond ik. Maar toen ik nogmaals het indrukwekkende getal van 100 jaren las, voelde ik mij opeens een kleuter. Bij wijze van spreken dan.
De geschiedenis gaat snel en de jonge generatie van nu zal zich wellicht zelfs met enige verwondering afvragen, wie Iet Schuit dan wel is. Gelukkig staat daar een rijke schare leden en oud-leden van onze club tegenover, die haar wel heel bijzonder heeft gekend en heeft meegemaakt. Want bijzonder was en is zij zeker.
Omdat zij al in september 1943 werd ingeschreven als lid van de Arnhemsche Hockey Club is zij niet alleen het langst levende lid van onze vereniging, maar tevens houdster van een record dat niet snel overtroffen zal worden. Dat alleen zou nog niet eens zo vermeldenswaard zijn. Haar eindeloos lange rij activiteiten in die vele jaren is dat zeker wel.
Iet was altijd aanwezig op de club en altijd moesten er werkzaamheden worden verricht, waar op dat moment geen ander voor te vinden was. Zelf heb ik haar vanaf het begin van de 80-er jaren meegemaakt, een "relatief kort tijdsbestek” van zo’n kleine 50 jaren, waarvan het overgrote deel als wedstrijdsecretaris. Zeker driekwart van die jaren hadden wij op zondagavond(!) de "vererende en illustere taak” om de wedstrijdformulieren op hun juiste en correcte invulling te controleren. Hoewel het intelligentieniveau van onze captains toch boven het landelijke gemiddelde uitsteeg, bleek het ook voor hen vaak een hels karwei te zijn. Aan de hockeybond had je een ”goede vriend”. De minste incorrectheid (lees: vergissing) werd met een forse boete bestraft. Met uiterste precisie verrichtte Iet haar schier onmogelijke taak. Zij heeft met haar nauwgezetheid onze club voor een (met enige overdrijving) financiële ondergang behoed. Van de hockeybond heb ik menig compliment mogen ontvangen voor "het stipte werk dat iedere week door Arnhem geleverd werd”. Zelf wist ik maar al te goed dat die pluim op de hoed een ander toekwam. Toen het digitale tijdperk aanbrak en de aanvoerders moesten overschakelen op telefonische invulling van het wedstrijdformulier, schakelde Iet naadloos over op een nieuwe functie. Samen met echtgenoot Jan zorgde zij jarenlang voor inkoop van de benodigdheden voor de horeca. Dat ook de shirtjes van de topteams bij de familie Schuit aan de waslijn te drogen hingen, vermeld ik niet eens. Wel dat zij in 1992 meer dan terecht tot erelid van onze vereniging is benoemd. Want wat ik nog niet eens vermeldde zijn haar niet aflatende werkzaamheden voor het hockeykrantje gedurende vele, vele jaren. Vaak bezocht ik op woensdagmiddag ons clubhuis. Daar zag ik Iet druk in de weer met een aftandse stencilmachine van ver voor onze jaartelling. Bijgestaan door een aantal allerliefste "elfjes”, gerekruteerd uit de meisjes C-jeugd, werd er vervolgens geniet, geplakt en geselecteerd tot alles tip-top voor verzending in orde was. De volgende dag hadden wij weer onvoorstelbaar leesplezier.
Bij je honderdste verjaardag herhaal ik het, namens iedereen, nogmaals met alle nadruk. Iet heel hartelijk dank. PROFICIAT!
Wim Swart
Bijlage
