Leuker kunnen we het niet maken... nu zelfs de herfst zomers is
Terug
11 Oktober

Leuker kunnen we het niet maken... nu zelfs de herfst zomers is

Nieuws afbeelding

Vandaag schrijf ik geen verhaaltje, zeker niet over hockey.
De reden hiervoor moge duidelijk zijn. Het stralende zomerweer in deze herfst is dermate aantrekkelijk, dat het een doodzonde zou zijn wanneer ik nu binnenshuis achter mijn computer zou vertoeven. Ik ben er dan ook heerlijk op uit getrokken en verblijf op dit moment op een zonovergoten terrasje gelegen aan de oever van de rivier, die al eeuwenlang statig vanuit Duitsland ons land binnenstroomt. Om mij heen ‘vlindert’ een koket meisje in de bediening, dat er met een verrukkelijke regelmaat op toeziet, dat het mij culinair aan niets zal ontbreken. Met gracieuze behendigheid zwiert zij als een balletdanseresje met de meest aanlokkelijke drankjes tussen de tafeltjes door. Soepeltjes geef ik er blijk van haar verleidingen niet te kunnen weerstaan. Fransen weten zulke momenten zo charmant en kleurrijk te omschrijven : Il n’y a pas de meilleur temps pour être heureux que…. Maintenant(er is geen beter moment om gelukkig te zijn dan… Nu).Door het weldadige boeket van een glaasje wijn dat mijn tong streelt, dwalen mijn gedachten geen moment af naar dat andere paradijs, sportpark Beekhuizen. Of toch, heel even!

Afgelopen zondagavond -de zon was al lang op de terugreis naar het oosten- werd ik opgebeld door een dolenthousiaste Casper Klijn, aanvoerder van ons elite veteranen A-team. In zijn haast om mij deelgenoot te maken van zijn opperste vreugde struikelde hij haast over zijn eigen woordenstroom. Nadat ik hem tot enig bedaren had gemaand, begreep ik dat hij mij iets trachtte te vertellen over een eclatante overwinning, die zijn mannen ‘s morgens hadden geboekt. Toen ik vol interesse vroeg wie de tegenstander in kwestie was, kon hij slechts stotterend en stamelend de naam Upward over zijn lippen krijgen. Die mededeling zorgde er zeer begrijpelijk voor, dat een golf van pure vreugde in mij opwelde. Vooral de wijze, waarop deze schitterende zege tot stand was gekomen omschreef mijn informant als zeer uitzonderlijk. Al na luttele minuten had Melchior Schenk met een fraaie treffer de Upwardse goalie uiterst sluw weten te verschalken. In tegenstelling tot andere veteranen blijkt Melchior met het klimmen der jaren niet alleen steeds behendiger, maar ook steeds sneller te worden. Voorwaar een bijzondere ontwikkeling. Een grandioze combinatie tussen Casper Klijn en Alexander de Jonge Oudraat leidde er toe dat al na 10 minuten een 0-2 stand op het scorebord ingevuld kon worden. Wanneer je al bij je geboorte zo’n prachtige hockeynaam hebt meegekregen, is het evident dat uitzonderlijk fraai scoren in je genen zit. Ronald Verheij strooide nog eens extra zout in de open Upward wonden door heel sadistisch met een slap schotje voor een schier onoverbrugbare 0-3 ruststand te zorgen. Na de pauze liet men, als hengelaars aan de waterkant, de Upward visjes nog wat spartelen, zodat zij met hun twee doelpunten de hoop op een goede afloop begonnen te koesteren. Maar dan hadden zij toch buiten de waard, in de persoon van Friso Hagen, gerekend. Zeer koelbloedig en uiteraard bijzonder fraai zorgde hij voor een 2-4 eindscore. Wanneer je bedenkt dat in de gelederen der Upwardianen alle oud-Arnhemspelers acteerden, die vorig jaar meenden dat het gras op de Bakenberg groener is dan op Beekhuizen, krijgt deze overwinning nog eens extra cachet.

Het gevolg van dit genoeglijke telefoongesprekje met captain Casper was dat ik de geïncasseerde nederlagen van de dag al in een iets vrolijker daglicht wist te plaatsen. De 0-2 nederlaag van onze frisse en vrolijke meiden van Jong Dames 1 tegen hun opponenten uit Ede was weliswaar wrang en enigszins moeilijk verteerbaar, maar het aanstekelijk enthousiasme van coach Loes Maliepaard en het meer dan voortreffelijke keeperswerk van Cecile Buil (uit MB1) zorgden voor een aangename pleister op de wonde.

Dat de meiden van ons dreamteam, spelend onder de naam Arnhem Dames 3, opgeruimd en blij van zin bij glorieuze overwinningen en nipte nederlagen zijn en blijven, heeft het verleden ons al menigmaal bewezen. Ook al moesten zij met 1-2 het onderspit delven tegen medekoploper Apeliotes D9, een optimistische blik richting successen in de nabije toekomst was van aller gezichten te lezen.

Eenzelfde opgeruimdheid straalden de dames van ons sterrenteam D1 uit na hun wat geflatteerde 1-4 nederlaag tegen Wychen D1. De onoverwinnelijkheid van dit team gedurende het hele seizoen vorig jaar in de 3eklasse had natuurlijk geen eeuwigheidswaarde. In het nieuwe milieu van de 2eklasse is het duidelijk, dat het niet altijd kaviaar kan zijn. Geschraagd door de realiteitszin van hun coach Tristan Steenmeijer heerst alom het vertrouwen dat nieuwe successen weer geboekt gaan worden. De koelbloedige wijze waarop Mirthe van Ruller voor de welverdiende 1-1 zorgde en de ware doodsverwachting waarmee Julia Wout een meedogenloze Wychense strafcorner ontzenuwde, zijn het zekerste bewijs dat je met dit team een Derde Wereldoorlog kunt voorkomen en anders kunt winnen. "Alles sal reg kom, als ieder syn plig doe”, is een oud Zuid-Afrikaans gezegde. Dat geldt zeker voor dit team.

Veteranen B boekte met een beauty openingsgoal van Gérard Klop een meer dan verdienstelijk gelijkspel tegen Zwolle B tot 10 minuten voor het eindsignaal. De duidelijk jeugdiger Overijsselse hoofdstedelingen drukten dit leeftijdsverschil nog gauw heel sneaky met twee doelpunten uit. Vervolgens lieten zij zich het Arnhemse bier goed smaken en toonden daarmee in de meest letterlijke zin aan zeer innemende hockeyvrienden te zijn. Daarna togen zij spoorslags huiswaarts om hun huiswerk voor school af te maken.

En toen hadden we ons Heren 1 team nog. Nauwelijks had het eerste fluitsignaal geklonken of Tijmen de Bos had de bal al in het vijandelijke netje gedeponeerd. Nog geen minuut later volgde Joep Winters dit prachtige voorbeeld. De manier waarop de hele meute naar de middenlijn terug sjokte verried dat men dit Hardenbergse varkentje wel even zou wassen. Doch het Hardenbergse varkentje bleek goed met vet ingesmeerd te zijn, zodat het telkens tussen Arnhemse benen door glipte. Zo werd het een heel vermakelijk schouwspel. Het publiek kreeg zelfs veel sympathie voor dit weerbarstige varkentje, dat zich niet willoos naar het abattoir liet afvoeren. Uiteindelijk stelde Michiel Tromp volkomen terecht en met in achtneming van de juiste verhoudingen orde op zaken.3-0. Minder goed gespeelde wedstrijden met een overwinning als eindresultaat leveren ook drie punten op.

Toen stond het lieftallige balletdanseresje uit de bediening opeens weer voor mij en sprak met hemelse klanken in haar stem: "De glimlach op uw gezicht verraadt dat u aan hele mooie dingen dacht. U wilt vast nog wel iets drinken”. Op dat moment besefte ik eens te meer, dat je nu van je geluk moet genieten en niet moet wachten tot later. Dat is in ieder geval de rotsvaste overtuiging van

Uw wedstrijdsecretaris Wim Swart