Clubnieuws 15 Mei
Leuker kunnen we het niet maken... maar wel op Moederdag
Moederdag is eigenlijk het mooiste en leukste feest van het jaar, als je even het Sinterklaasfeest, Vaderdag en uiteraard het Suikerfeest buiten beschouwing laat.
Met name de jonge vaders van ons Veteranen D-team hadden zich afgelopen zondag in de vroege ochtenduren uitgesloofd om het eitje niet te hard, maar ook niet te zacht gekookt te serveren, geflankeerd door hun glunderende kotertjes, die hun op school voor moeder in elkaar gefrutselde prullaria steels achter hun ruggetjes verborgen hielden. Natuurlijk gleed bij het uitdelen van de liefdevol bedoelde natte kusjes traditie getrouw de rest van het voor moeder zo speciaal bereide ontbijt van het dienblad, waardoor de beschuitkruimels en de jamvlekken er voor zorgden dat het bed toch op tijd door de feesteling verlaten werd. Door deze noeste huisvaderlijke inspanningen was er voldoende krediet opgebouwd, zodat de mannen precies op tijd op het paradijselijke sportpark Beekhuizen konden verschijnen. Maar dat hun uitsloverijen hen niet in de koude kleren waren gaan zitten bleek alras overduidelijk. Hun hockeyprestaties bleven onder het normale peil. Anders gezegd: ze bakten er niets van. Voor de belangstellende toeschouwer hadden hun capriolen iets potsierlijks en werkte het zelfs op de lachspieren bij het zien van de oplopende frustraties toen het onderaan de ranglijst bungelende Apeldoorn zowaar een 0-1 voorspong nam. Een enkeling geraakte hierdoor zelfs zo van zijn stuk, dat hij jegens zijn tegenstander woorden gebruikte, die haaks stonden op zijn des ’s morgens nog zo liefderijke geuite koosnaampjes voor zijn gade. Gelukkig komt talent altijd wel weer bovendrijven. Dat bewees Kasper van Schijndel in het tweede bedrijf door heel sluw de Apeldoornse keeper te verschalken. Joost van de Wateringen gaf de bal nog even een extra zetje, zodat het voor iedereen duidelijk was dat de goede weg terug gevonden was(1-1). Natuurlijk wilde men niet chagrijnig thuiskomen op deze feestelijke dag. Dus zorgde Roel van de Zee voor een schitterende apotheose door de bal genadeloos hard in de touwen te jagen(2-1). Vriend en vijand lieten vervolgens het bier rijkelijk stromen en proostten vriendschappelijk op hun echtgenotes. Dat nam best wel wat tijd in beslag.
Het is jammer dat het team van Dames 2 niet beursgenoteerd staat. Het zou een unieke kans zijn voor beginnende beleggers. Er bestaat immers geen grotere zekerheid dan zondags een overwinning van dit eliteteam te voorspellen. Zelfs de manier waarop de zege geboekt wordt is feilloos voorspelbaar. De tegenstanders mogen al vrij snel na het beginsignaal een voorsprong nemen en de hoop koesteren dat ze een uiterst plezierige en vooral succesvolle dag tegemoet gaan. Dit gelukzalige gevoel is echter niet van lange duur. Het hele Arnhem-team staat als een huis en straalt de zekerheid uit van de Bank van Engeland, (ver voor de Brexit). Ook beschikt men over een uitgebreid en gevarieerd aantal doelpuntenmaaksters. Want vlot na de 0-1 van de Apeliotes-dames zorgde Henrike Jansen al voor de 1-1 stand. Fleur Westhoff stond bij een strafcorner natuurlijk precies op de juiste plaats om de 2-1 in te tippen. Uiteraard kwam ook Lisette de Graaf weer in het hoofdstuk voor en snoepte haar goaltje mee: 3-1. Nog even brachten de Nijmeegse dames de spanning terug door voor de tweede maal te scoren. Op zulke momenten is Denise Mulling altijd wel aanwezig om de spanning niet te hoog te laten oplopen (4-2). De kers op de taart werd verzorgd door Eva Dortmans. Een strafcornervariant wist zij op schitterende wijze binnen te "flatsen”. Een verrukkelijke 5-2 score was het meer dan verdiende eindresultaat.
Op Moederdag is de hoofdmaaltijd altijd een delicatesse van uitzonderlijke kwaliteit. "La princesse de cuisine” staat daar borg voor. Ons Dames 1-team kweet zich op deze zondag op magistrale wijze van die taak door het enthousiaste publiek op verrukkelijke hockey-hoogstandjes te trakteren. Waren onze meiden in het verleden nog wel eens onder de indruk van het fysieke over(ge)wicht van hun tegenstandsters, tegenwoordig pareren ze dat weinig benijdenswaardige surplus met de snelheid van een gazelle. Hun Almelose opponenten hadden daar niet direct een passend antwoord op. Zo hadden ze even niet gerekend op de vliegensvlugge Hannah de Ruiter – ja, een supertalent uit MB1 – die prachtig met een ‘wippertje’ de 1-0 aantekende. Huppelend en juichend dartelde zij terug naar de middellijn. Natuurlijk werd deze "maaltijd”, (speciaal voor mij), nog eens van een extra scheutje adrenaline voorzien, doordat Julia Wout pas ver in de tweede helft via een slim benutte strafcorner voor enige ontspanning zorgde. Nog even spartelden de dames van Almelo tegen door ook een doelpuntje op te eisen(2-1). De terechte overwinning kwam echter bij het team terecht dat deze zege ten volle verdiende.
Op Moederdag staat meestal ook een verplicht bezoek aan de oma’s op het program. Doordat de opa’s zich juist op die dag dikwijls van hun grappigste kant laten zien, pakt dit dagdeel toch vaak gunstig uit. Hoewel een vergelijking qua uiterlijk en leeftijd (nog) niet in alle opzichten opgaat, bleek op deze ‘feestdag’ een bezoekje aan de wedstrijd van onze B-veteranen opa’s toch ook, als immer, voor een ware dijenkletser te zorgen. Het is steeds weer vermakelijk te zien hoe de snelheid, waarmee zij hun aangeboren geniale techniek willen etaleren, ernstig door de tand des tijds is afgenomen. Een oude robuuste stoomlocomotief heeft ook altijd iets aandoenlijks wanneer hij in beweging komt. Bij een speler als Sjoerd Swart krijg je ook die indruk. Maar is hij eenmaal op stoom dan ben je blij dat het speelveld door degelijk hekwerk omheind is. Zie je Harm Jan Kuipers aan het werk dan vraag je je af waarom alleen spelers van Ajax godenzonen worden genoemd. Die vraag stel je niet bij Geertjan Liewes, maar die scoort dan wel weer op miraculeuze wijze. Dat de tegenstanders uit Zutphen van afgelopen zondag er ook wel wat van kunnen bewezen zij door brutaalweg een 1-2 voorsprong te nemen. Vroeger had ik bij mijn speelgoed als favoriet een opwindbare muis. Zeker op een gladde vloer schoot hij kriskras in onze huiskamer onder stoelen en banken door. Michael Fransz vertoont veel overeenkomsten met mijn lievelingsspeeltje. Toen hij bij de 2-2 aalvlug door de vijandelijke linies gleed kende ik geen twijfel meer. Uiterst komisch, maar vooral ook geniaal. Bram Witsenburg leidt een dubbel leven. Naast zijn grenzeloze liefde voor zijn vrouw heeft hij die ook voor de bal. Soms leidt dit tot een doelpunt, maar dan meteen ook in schoonheid van wereldklasse. Sympathiek liet men Zutphen in de slotminuten nog langszij komen: 3-3. Doch het meest opvallende talent te midden van deze aan de slaap al grijs wordende giganten was de jeugdige scheidsrechter Matthijs Knoop. Met zijn 15 lentes is hij nog lang geen opa, maar wel een stralende opkomende morgenster.
De ware sportliefhebber zal de afgelopen week genoten hebben van de voetbalsport. Voor alle duidelijkheid: ik bedoel niet van de dramatische nederlaag van Ajax, maar van de totaal onverwachte overwinning van Liverpool op het onverslaanbaar ingeschatte Barcelona. Wie had verwacht, dat een identiek schouwspel zich zou gaan afspelen op onze velden toen de mannen van ons Heren 1-team het strijdperk betraden tegen de reuzendoders uit Steenwijk? Op voorhand was dit al een schitterend affiche, extra fraai ingekleurd door de aanwezigheid van de uit de ziekenboeg teruggekeerde Tijmen de Bos en Michiel Tromp. Dat betaalde zich in de 9eminuut (net als bij Liverpool-Barca) uit in een vroeg doelpunt. Tijmen versierde een strafcorner en Michiel sleepte hem onverbiddelijk in(1-0). Niets aan de hand, moet men in de Steenwijkse gelederen gedacht hebben (net als bij….). Maar na de pauze kwam het spel pas echt op de wagen. Een harde pass vanuit de achterhoede werd door Joost Agterdenbos doorgekaatst op Tijmen. Zijn meedogenloos harde backhandschot doorboorde bijkans de vijandelijke doelman (2-0). Vrijwel onmiddellijk werd dit huzarenstukje gevolgd door een nieuw wonder. Een loepzuivere scoop van Michiel over zeker 50 meter belandde feilloos op de stick van Tijmen. Die zag vanuit zijn ooghoek zijn broer Job in vrije positie voor de keeper staan. Stoïcijns deponeerde hij de bal over de doellijn (3-0). Vreugdetranen biggelden over de wangen van Oma en moeder De Bos. En nog was de koek niet op (net als bij….). Een nieuwe aanval golfde op het doel van de Noorderlingen af, waarbij onze jeugdspeler Jiskoot Liewes op onoorbare wijze pootje werd gelicht. De toegekende strafbal mocht door Michiel Tromp worden verzilverd. Nog nooit in de bijna 108 jarige historie van onze AHC is een strafbal zo steenhard via de onderkant van de lat tot doelpunt gepromoveerd: 4-0 (net als bij…). Dat was het sein voor moeder Roos om haar emoties de vrije loop te laten. "Dit is mijn mooiste cadeautje voor Moederdag” bekende zij via de brok in haar keel.
Op sportpark Beekhuizen gebeuren echt de grootste wonderen. Dat is de rotsvaste overtuiging van
Wim Swart, uw wedstrijdsecretaris