"En daarom heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd om…..”

Dit vraagt om enige uitleg. Sinds 14 maart gaan we in Nederland gebukt onder de gevolgen van de uitbraak van de coronacrisis. Ook de hockeywereld. Ook onze AHC dus. Na een minuscuul klein duwtje daartoe aangezet, sprak onze voorzitter, als ware hij premier Rutte zelve, ons na ruim drie weken evenwel zeer bemoedigend toe. Het grote verschil met de minister-president school hem hierin, dat het flamboyante betoog van onze leidsman strak stond van puur enthousiasme, zodat de vonken er vanaf spatten. Dat miste zijn uitwerking niet. Onmiddellijk gingen onze jeugdtrainers Michiel Tromp en Eryt Straat aan de slag en toverden via Instagram allerlei prachtige hockeytrucjes uit een hoge hoed. Het werd een doorslaand succes. Alles wat jong en energiek was bleef dat ook door dagelijks de meest uitdagende challenges aan te gaan. En passant werden de fraaiste filmpjes door jeugdige deelnemers geproduceerd.

Maar op de velden van ons paradijselijke sportpark Beekhuizen was het stil. Op een zondagmorgen kroop bij mij het bloed waar het niet kon gaan en ging ik toch even kijken. Het was akelig, griezelig, zelfs oorverdovend stil. Geen stoere kerels of koket trippelende hockeymeiden. Ik pinkte een traan weg. Waar ik anders het geloei en gekrakeel van luid schreeuwende veteranen zo verafschuw, verlangde ik er nu naar en leek het mij het melodieuze en verleidelijke gezang van mythologische sirenen. Maar er heerste nog steeds een aanhoudende, angstaanjagende stilte. Tot op een zondag zo rond half april. Als bij toverslag verschenen daar, keurig minimaal 1,5 meter afstand van elkaar houdend, de leden van de werkgroep Groen&Doen. Bewapend met snoeischaren, bezems, verfkwasten en al het overige materiaal, dat tot de uitrusting van de professionele klusser behoort, namen zij alles op en rond ons sportpark onder handen. Thomas Meijneke, Wouter Schotman samen met Birgit Vriesendorp en Carina Schadd voorzagen, als waren zij schilders van de Hollandse School, de dames- en herenkleedruimte van een nieuwe verflaag. Het heel nauwkeurige precisiewerk werd door de kinderhanden van Sanne Vriesendorp en Roos en Kiki Schadd gedaan. Intussen verrichtten Huib Vriesendorp en Arnout Schadd snoei- en opruimwerkzaamheden bij veld 3, zodat alle paden rondom de velden weer bladvrij en begaanbaar zijn. Behalve handig en deskundig, zijn de leden van deze werkgroep stuk voor stuk ook zeer bijzondere mensen. Een voorbeeld hiervan is Michael Fransz. Voor mij is hij de Leonardo da Vinci van onze club. Een alleskunner, die naast zijn hockeykwaliteiten, vaardig de verfkwast, de beitel en het plamuurmes weet te hanteren. Uniek is Henk Schoonhoven, die zonder meer al in staat is koelkasten aan Eskimo’s te verkopen, maar het ook heeft weten te presteren dat we door een forse korting/subsidie verrijkt zijn met 300(!) beukenhagen en 400(!) meidoorns (met dank aan Yves Rocher en Stichting Heg & Landschap). Daar word je echt blij en vrolijk van.

Zelfs de Sisyphus-arbeid van Joop de Witte heeft door de steun van Thomas Meijneke een happy-end gekregen. Na een periode van 3 jaar werkt het scorebord nu weer.

In mijn stoutste dromen zie ik onze voorzitter Alexander, als ware hij onze koning Willem-Alexander, al deze vrijwilligers een lintje opspelden. Niet nodig. Een eenvoudige, smakelijke lunch tijdens de onderbreking van hun o zo nuttige werk is ook een koninklijke erkenning en een gewaardeerde beloning.

Immers, dat de vrijwilligers de pijlers van onze Arnhemsche Hockey Club zijn, is de rotsvaste overtuiging van,

Wim Swart, uw wedstrijdsecretaris

Grotere takken en houtafval zijn verwerkt tot een mooie houtwal.

 

Erik Geensen voor de tweede keer op weg naar de stort.

 

 

 

Het pad langs veld 3, wat nu weer bereikbaar is.

 

De kleedkamers (heren en dames) zijn omgetoverd met dit als resultaat.