Algemeen 21 September
Leuker kunnen we het niet maken, want helden bestaan echt!
Afgelopen zondag bent u een historische mijlpaal gepasseerd. Het KNMI heeft berekend dat zondag 18 september 2022 de koudste en natste herfstdag is geweest sinds men vanaf 1901 de weersverwachtingen bijhoudt. Ach, u lag wellicht nog heerlijk warm onder de dekens weggedoken in uw broeiend alkoofje of had, tegen alle adviezen van minister Jetten in, de openhaard lekker opgestookt. Ik daarentegen begaf mij in de vroege ochtenduren richting sportpark Beekhuizen. Waarom zult u zich wellicht afvragen. Mij waren berichten over een gloednieuw, supertalentvol Veterane A-team ter ore gekomen. Het leek mij zo onwaarschijnlijk, dat ik met eigen ogen de waarheid hiervan wilde aanschouwen.
Ik heb het geweten. Met bakken kwam het hemelwater uit de lucht. Op de Beekhuizenseweg spoelden wild stromende rivieren mij tegemoet, waarin vrolijk de forellen spartelden. Toen ik uit mijn auto stapte stond barkeeper Wouter al klaar en wikkelde mij als een couveusekindje in een warme deken om mij tegen de bittere kou te beschermen. Een geluk was dat onze sportvelden hoog gelegen zijn, zodat zij net boven het water uitstaken.
In slagorde stonden om 10:45u. 22 mannen opgesteld, keurig verdeeld in 11 voor Nijmegen en evenzoveel voor Arnhem. Maar toen ik de gelederen van onze mannen aanschouwde sloeg de schrik mij om het lijf. Nergens was Chris Liewes te ontdekken, de rots in de branding uit vervlogen jaren, mijn superheld om wie iedere tegenstander een mijlenverre omtrekkende beweging moest maken wilde je hem passeren. Hoe kon een team zonder hem ook maar van het geringste succes dromen? Doch nauwelijks had het eerste fluitsignaal geklonken of onze mannen schoten als een roedel op bloed beluste honden uit de startblokken. Waar de kou tot voor kort nog tot op het bot te voelen was geweest, ontstond nu een behaaglijke warmte door het hartverwarmende spel van onze helden. Want helden bleken zij al spoedig te zijn. Jasper van den Berg, weer teruggekeerd op het vertrouwde nest, gleed als een gladde paling door de vijandelijke linies. Jeroen van Alken toonde aan dat zijn tijdelijke verblijf in Wageningse contreien hem geen blijvende schade had berokkend en heerste als een veldheer in de achterhoede. Keeper Niels Schols bleek een tijger te zijn en ranselde de ballen uit zijn doel telkens wanneer de Nijmegen-spelers een poging waagden hem te verschalken. Floris Schrijvers liet zich zelfs tot enige nonchalance verleiden, zo superieur voelde hij zich ten opzichte van zijn directe tegenstander.
Het was alles goud wat er blonk. Het snoeiharde back-hand doelpunt, dat Casper Klijn produceerde was zelfs 14 karaats. De Nijmeegse veteranen bleken van duidelijk jongere leeftijd te zijn. Eén bekende mij zelfs, dat hij zijn huiswerk voor school nog niet af had. Zij waren dan ook niet van plan zich zonder meer naar de Arnhemse slachtbank te laten voeren en namen onbeleefd een 1-2 voorsprong. Daarmee dachten zij zegevierend huiswaarts te kunnen keren. Doch te midden van onze mannen bevindt zich ene Tjeerd Jansen, een groei-briljant. Hoe hij het presteerde zal ten eeuwige dage in nevelen gehuld blijven. Maar de subtiele wijze, waarop hij de welverdiende 2-2 stand op het scorebord liet aantekenen zal met gouden letters in de geschiedenisboeken voor het nageslacht opgetekend worden. Het was het sprankelende moment, waarop de zon door het grauwe wolkendek straalde. Het gaf het heerlijke gevoel, waarop het trieste herfstweer plaats maakt voor een stralende lente. Dat is in ieder geval de rotsvaste overtuiging van,
Wim Swart, ooit wedstrijdsecretaris