Hoewel ik mij het afgelopen half jaar weldadig in een Zuid-Frans zonnetje heb mogen wentelen, viel het bleke Nederlandse zonnetje mij deze zondag helemaal niet tegen. Alle reden dus om mij al in alle vroegte naar mijn Beekhuizense paradijsje te begeven. Via allerlei moderne communicatiemiddelen was ik wel op de hoogte gehouden van de  hockeyprestaties der verschillende teams. Op een enkele uitzondering na werd je daar niet echt vrolijk van. Ik wilde me zelf derhalve overtuigen van zoveel malheur. Gelukkig was er keuze genoeg.

Nog voor zonsopgang betrad het, volgens de berichten voormalige, sterrenteam van Veteranen A de arena. Sommige Nijmeegse tegenstanders verschenen zelfs vanwege het vroege ochtenduur in pyjamabroek ten tonele. Een huiveringwekkend gezicht. Doch ondanks hun navrante kledij bleken zij het hockeyspelletje wel degelijk te beheersen. Want brutaalweg wisten zij onze voortreffelijke en eigenlijk nimmer te passeren keeper Niels Schols te verschalken (0-1). Doch alras bleek dat onze mannen heren van stand zijn en graag de eerste ochtenduren in de echtelijke sponde wensen te verblijven. Het duurde dus even voor zij op gang kwamen. Het was slechts luttele minuten voor het eindsignaal dat zij orde op zaken stelden. Op magistrale wijze scoorde de opkomende ster Eibert Buitenhuis de gelijkmaker tegen de touwen. Dat vond men niet genoeg. De daarop volgende winnende treffer van wie anders dan Floris Schrijvers was van hemelse schoonheid. Daarmee was de tweede overwinning van het seizoen behaald. Gelijk Ajaxieden werd deze wederopstanding van onze helden vreugdevol gevierd. Want het was duidelijk dat het lek weer boven was.

Met meer dan grote belangstelling keek ik uit naar de prestaties van ons Dames 1-team. Immers de afgelopen 8 wedstrijden had, zo was mij meegedeeld, slechts 1 schamel winstpuntje opgeleverd. Hoe konden mijn idolen van weleer zo diep gezonken zijn? Voor mij was dat onmogelijk. Dus moest het vandaag gebeuren tegen de geduchte tegenstandsters uit Leusden. Vanaf het beginsignaal was het overduidelijk: hier stond een hecht Arnhems team in het veld. Door allen, niemand uitgezonderd, werd er verbeten, fel en ambitieus gestreden. Dat te mogen aanschouwen was voor mij al de grootste winst. Naar mate de wedstrijd vorderde steeg de spanning tot ondragelijke hoogte.  Op de meest benauwde momenten toonde Eva Geerders zich evenwel een keepster van uitzonderlijke klasse. Jikke Liewes bewees overduidelijk, dat zij voortgesproten is uit de met veel hockeytalent begenadigde familie Liewes. Lang, heel lang bleef het 0-0. Maar toen verscheen Louise Wiersma ten tonele voor het nemen van een strafcorner. Het recht zegevierde, want zij maakte het werk op meer dan voortreffelijke wijze af (1-0). Charlotte Klop trok de volledig verdiende overwinning heel ‘sneaky’ over de  streep door al "pingelend” de bal voor de tegenstandsters onbereikbaar te houden. Bij het laatste fluitsignaal glunderde coach Jamie Swiers van oor tot oor. Want ook voor hem was het duidelijk dat het lek nu echt weer boven is.

Dat gold deze zondag nog niet voor de mannen van Heren 1. Zij moesten duidelijk hun meerdere in het team van Leusden erkennen. Maar gezien de vechtlust en het vertoonde veldspel van onze mannen, komt dat lek ook voor hen snel boven water. Dat is in ieder geval de rotsvaste overtuiging van,

Wim Swart